Zaprzeczenie ojcostwa
Zaprzeczenie ojcostwa to wykazanie, że osoba prawnie uznawana za ojca dziecka w rzeczywistości nim nie jest.
Wedle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, matka dziecka może wytoczyć pozew o zaprzeczenie ojcostwa w ciągu sześciu miesięcy od urodzenia dziecka. Mężczyzna z kolei może wytoczyć pozew w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym dowiedział się o narodzinach. Takie samo prawo przysługuje też dziecku – może ono wytoczyć powództwo do momentu ukończenia 21 roku życia. Prokurator z kolei może wystąpić z takim powództwem w dowolnym terminie. Aby to prokurator wytoczył powództwo o zaprzeczenie ojcostwa, wystarczy złożyć odpowiedni wniosek. By sprawa została podjęta, kluczowa jest ocena prokuratora, w której kieruje się on głównie ochroną dobra dziecka.
Sprawy o zaprzeczenie ojcostwa rozpoznawane są przez wydziały rodzinne sądów rejonowych. Celem takiej sprawy jest wykazanie, że osoba będąca prawnym ojcem nie jest ojcem biologicznym. Powód argumentuje swój pozew poprzez własne wyjaśnienia, zeznania świadków, dowody z dokumentów czy opinie biegłych, w tym test DNA.
Wedle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego domniemywa się, że ojcem dziecka jest mąż matki, jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa, bądź przed upływem 300 dni od jego ustania lub unieważnienia. Wyjątek od powyższej reguły stanowi narodzenie się dziecka przed upływem tych 300 dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, ale po zawarciu przez matkę drugiego małżeństwa. W takim wypadku domniemywa się, że ojcem jest drugi mąż.